De Museumfavoriet van Marion

NU-klok, Hofstraat (Sabine Zwikker, 2002)

De NU-klok heeft de vorm van een stationsklok, maar heeft geen cijfers
of een wijzerplaat; er wordt geen tijd aangeduid. Geen toekomstige tijd en geen verleden tijd. De tijd is nu. En door de onomkeerbaarheid van de n en de u blijft het altijd nu.
 
En nu is de tijd voor de allereerste aflevering van onze gloednieuwe reeks Museumfavorieten. Elke maand treft Kornuit Emmy een bezoeker met wie zij zijn of haar museumfavoriet bespreekt. Marion Bekker trapt de serie af. Ze ontmoeten elkaar in het museum en kletsen onder het genot van het gezang van een stel vrolijke vogels.
[siteorigin_widget class=”MaxnlImgWidget”][/siteorigin_widget]
[siteorigin_widget class=”MaxnlImgWidget”][/siteorigin_widget]

E: Ten eerste, wat goed dat je de NU-klok hebt gevonden! Hoe heb je het kunstwerk gevonden? Veel mensen valt het niet op. Wat dacht je toen je de klok voor het eerst zag?

MB: Ik fiets er iedere dag langs naar mijn werk. De eerste keer dat ik het zag, moest ik een beetje grinniken. En dat heb ik eigenlijk nog steeds als ik die klok zie. Elke keer als je op die klok kijkt, is het nu. En wat in dat woord zit, is de hele gedachte waarom dat ding daar hangt: lekker in het nu, lekker Eckhart Tolle. Ik vind dat een leuk grapje, ik houd daar wel van.

E: Je hebt de NU-klok van Sabine Zwikker gekozen als jouw favoriete werk, waarom?

MB: Ik houd ervan als kunst je iets vertelt, als kunst iets met je doet. Of het je nou aan het lachen maakt of je aan het denken zet. Met dit kunstobject word je even in het nu gezet. Heel vaak als ik er langs fiets, heb ik de gedachte, oh, ik ben te laat voor mijn werk! En dan denk ik, ik kan nu heel hard fietsen en bezweet aankomen op mijn werk, maar die ene minuut maakt toch niet uit, dus “blijf in het nu” (zet haar innerlijke zenstem op).

E: Je hebt dit werk dus echt uitgekozen omdat het bij je past. Houd jij je in het dagelijks leven ook bezig met in het nu zijn?

MB: Ja, ik denk, je kunt er nu toch niets meer aan veranderen. Het is nu eenmaal zo.

E: Dit kunstwerk is met een reden op deze locatie geplaatst. Wat denk je dat de reden is?

MB: Het is wel het drukste punt van Apeldoorn, toch? Vanwege de kruising en de weg naar het station toe.

E: Precies, de klok hangt op een druk kruispunt met aan de Hofstraat de McDonald’s, winkels en bussen die af- en aanrijden, en aan de Hoofdstraat het begin van de drukke winkelstraat.

MB: Mensen die zich haasten op weg naar het station …

E: Het is inderdaad een plek waar mensen vaak gehaast langskomen en juist dan is het een goed moment om je bewust te worden van het nu. Om te onthaasten en te genieten.

MB: Ja, dat vind ik leuk, houd ik van. En het is ook subtiel genoeg. Ik denk dat 99 van de 100 mensen het niet zien of niet doorhebben dat het bestaat of waarom het er hangt.

E: Het hangt er, omdat Sabine Zwikker mensen wil ontdoen van de kloktijd. Wat denk jij dat er gebeurt als mensen bewuster leven in het heden en niet letten op de tijd?

MB: Ik denk dat mensen dan realiseren waar ze op dat moment echt behoefte aan hebben. Als je niet bezig bent met straks, dan ben je bijvoorbeeld nu in de tuin aan het werk. Dan ben je niet bezig met de gedachte dat je straks de kinderen van school moet ophalen of dat je boodschappen moet doen. Net als wanneer je op de fiets zit op weg naar je werk. Dan denk je niet, ik moet hard fietsen, want straks kom ik te laat op het werk. Je bent nu toch al op weg naar jouw werk, dus dan kun je net zo goed rustig fietsen en niet bezweet aankomen. Als je echt met het nu bezig bent, dan ben je bezig met jouw eigen behoefte op dat moment en volgens mij krijg je daar dan pas de ruimte voor.

E: Eigenlijk wat je zegt, is dat je dan meer luistert naar wat je zelf op dat moment behoefte aan hebt in plaats van wat de verwachtingen zijn gebonden aan tijd.

MB: Ja, misschien wel.

E: Ik zou dan automatisch veertien uur per dag slapen (lacht). Dan ga je naar bed wanneer je wilt slapen en word je wakker wanneer je wakker wordt.

MB: (lacht mee) Ik denk wel dat als je dat een maand doet, je op een gegeven moment niet meer die enorme slaapbehoefte hebt. Misschien slaap je uiteindelijk juist veel minder, want dat is wat je nodig hebt. Nu heb je het wel nodig, omdat je veel werkt en een druk leven hebt.

E: Mensen hebben ook altijd de verplichting om op de tijd te letten. Ze moeten naar het werk, op tijd opstaan … 

MB: Het lijkt mij wel interessant om uit te vinden wat jouw eigenlijke bioritme is als je niet bent gebonden aan tijd. Om daar een maand voor uit te trekken – en dan niet per se als je moet werken of andere verplichtingen hebt. Hoe laat ga je dan voor je gevoel slapen?

E: Had jij dat met reizen niet dan? Ik had dat wel. Ik wist niet eens welke dag het was (lacht). Je eet wanneer je trek hebt en niet omdat het zes uur is.

MB: Ik eet de hele dag door (lacht).

Emmy en Marion wisselen van gedachten over een paar andere kunstwerken en ten slotte geeft Marion antwoord op de laatste vraag.

E: Dit is een interviewestafette: aan wie geef jij het stokje door? Wie mogen wij interviewen over haar of zijn favoriete kunstwerk en waarom?

MB: Carla Schutte. Ze is een echte Apeldoornse, waardeert kunst en is geïnteresseerd in cultuur.